"Kijk! Dit is het huisje waar die kleine negen maanden in heeft geleefd." Het is een tekst die op menig verloskamer wordt uitgesproken naar de kersverse ouders wanneer de placenta met vliezen wordt getoond. Met deze tekst is an sich niks mis, maar wanneer we de baarmoeder, en met name het proces rondom het zwanger worden, daadwerkelijk gaan vergelijken met een huis komen we tot een wonderlijke constatering.
Voor de aanschaf van een huis betreedt de aspirant-koper voorzichtig de woningmarkt. Het is de oriëntatiefase welke zich vaak online afspeelt en weken, maanden of zelfs jaren kan duren. Op basis van enkele wensen passeren vele huizen de revue. Sommige zijn de moeite waard nader te inspecteren, maar velen worden direct afgekeurd.
Wanneer de keuze voor een zekere woning uiteindelijk wordt gemaakt, begint een periode van een hoop papier- en regelwerk. Zowel de kopende als verkopende partij wil zo min mogelijk risico lopen op een nadelige uitkomst, iets dat door betrokken makelaar(s) verzorgd dient te worden. Bij een voorlopig akkoord m.b.t. de koopsom vindt de taxatie en keuring van de woning plaats, zo nodig gevolgd door aanvullend onderzoek van bijvoorbeeld de fundering. Blijkt alles goed en zijn de risico's zodoende aanvaardbaar, dan wordt de overeenkomst bij de notaris vastgelegd en is de sleuteloverdracht een feit. Het huis kan door de koper bewoond worden.
Terug naar de baarmoeder. Bij een actieve kinderwens is de oriëntatiefase, die zich overigens ook steeds vaker op soortgelijke wijze online afspeelt, vaak al gepasseerd en is de juiste keuze qua partner al gemaakt. Het lastige bij dit “huisje” is dat de aanstaande bewoner, of koper, nog niet bestaat en er van onderhandelen dus geen sprake is. Het is echter legitiem te veronderstellen dat de verkopende partij de aanstaande koper ook te vriend wilt houden en zodoende net zoveel baat heeft bij een goede deal. Een tussenpersoon hoeft er dus niet aan te pas te komen om een voorlopig akkoord te bereiken.
Op de woningmarkt geldt zowel een onderzoeks- als mededelingsplicht van respectievelijk koper en verkoper, waardoor een koper nooit "zomaar" een huis betrekt. Bij een kinderwens zijn deze regels er niet. Vrijwel elke vrouw veronderstelt zwanger te kunnen worden en besluit deze wens te vervullen wanneer zij de tijd rijp acht. Lukt het niet om zwanger te raken, dan slaat de twijfel toe en wordt met steeds meer diepgang gekeken wat maakt dat de betreffende baarmoeder niet bewoond raakt. Is het 't interieur, de fundering of wellicht de omgeving? Dergelijke zaken in kaart brengen alvorens over te gaan tot koop is bij een woning de normaalste zaak van de wereld, maar bij een net zo grote stap in iemands leven, namelijk de wens tot het krijgen van een kind, nog toekomstmuziek.
Waar een koper van een huis erg blij is wanneer iemand vertelt in welke staat een huis verkeert, wat de te verwachten problemen zijn en wat dient te gebeuren qua onderhoud alvorens een huis te betrekken, zit iemand met een kinderwens hier vaak niet op te wachten. Iets dat zorgverleners vaak ook goed uitkomt, omdat zij helemaal geen zin hebben hen op slecht gedrag te wijzen. Afvallen, stoppen met roken, meer bewegen en gezonder eten, het zijn adviezen waarmee je je als zorgverlener zelden populair maakt. Gaat er tijdens de zwangerschap of bevalling iets mis, dan wordt men vaak wél gewezen op (verborgen) gebreken en de bijbehorende risico's. Soms direct na de geboorte, soms bij een hernieuwde kinderwens.
Het is aan u als bijvoorbeeld huisarts, jeugdarts, verloskundige of gynaecoloog om de rol van taxateur op u te nemen en de “bouwtechnische” keuring uit te voeren. Hiermee voldoet u aan uw mededelingsplicht en kaart u bovendien de onderzoeksplicht van de tegenpartij aan. Verwijs voor aanvullend (funderings)onderzoek of ingewikkelde zaken aangaande de omgeving zo nodig naar een medisch specialist. Doet u dit niet, bedenk dan dat u mensen zorg ontneemt en onnodig blootstelt aan (verhoogde) risico’s.
Door gezamenlijk de verantwoordelijkheid voor goede preconceptiezorg te nemen zullen subfertiliteit en zwangerschapsgerelateerde complicaties met de hieraan verbonden emotionele en financiële lasten afnemen. Zowel op korte als op lange termijn zal de gezondheid toenemen en zal de "woningmarkt" floreren met vele gezonde bewoners.
Door: Matthijs van Dijk
Wanneer de keuze voor een zekere woning uiteindelijk wordt gemaakt, begint een periode van een hoop papier- en regelwerk. Zowel de kopende als verkopende partij wil zo min mogelijk risico lopen op een nadelige uitkomst, iets dat door betrokken makelaar(s) verzorgd dient te worden. Bij een voorlopig akkoord m.b.t. de koopsom vindt de taxatie en keuring van de woning plaats, zo nodig gevolgd door aanvullend onderzoek van bijvoorbeeld de fundering. Blijkt alles goed en zijn de risico's zodoende aanvaardbaar, dan wordt de overeenkomst bij de notaris vastgelegd en is de sleuteloverdracht een feit. Het huis kan door de koper bewoond worden.
Terug naar de baarmoeder. Bij een actieve kinderwens is de oriëntatiefase, die zich overigens ook steeds vaker op soortgelijke wijze online afspeelt, vaak al gepasseerd en is de juiste keuze qua partner al gemaakt. Het lastige bij dit “huisje” is dat de aanstaande bewoner, of koper, nog niet bestaat en er van onderhandelen dus geen sprake is. Het is echter legitiem te veronderstellen dat de verkopende partij de aanstaande koper ook te vriend wilt houden en zodoende net zoveel baat heeft bij een goede deal. Een tussenpersoon hoeft er dus niet aan te pas te komen om een voorlopig akkoord te bereiken.
Op de woningmarkt geldt zowel een onderzoeks- als mededelingsplicht van respectievelijk koper en verkoper, waardoor een koper nooit "zomaar" een huis betrekt. Bij een kinderwens zijn deze regels er niet. Vrijwel elke vrouw veronderstelt zwanger te kunnen worden en besluit deze wens te vervullen wanneer zij de tijd rijp acht. Lukt het niet om zwanger te raken, dan slaat de twijfel toe en wordt met steeds meer diepgang gekeken wat maakt dat de betreffende baarmoeder niet bewoond raakt. Is het 't interieur, de fundering of wellicht de omgeving? Dergelijke zaken in kaart brengen alvorens over te gaan tot koop is bij een woning de normaalste zaak van de wereld, maar bij een net zo grote stap in iemands leven, namelijk de wens tot het krijgen van een kind, nog toekomstmuziek.
Waar een koper van een huis erg blij is wanneer iemand vertelt in welke staat een huis verkeert, wat de te verwachten problemen zijn en wat dient te gebeuren qua onderhoud alvorens een huis te betrekken, zit iemand met een kinderwens hier vaak niet op te wachten. Iets dat zorgverleners vaak ook goed uitkomt, omdat zij helemaal geen zin hebben hen op slecht gedrag te wijzen. Afvallen, stoppen met roken, meer bewegen en gezonder eten, het zijn adviezen waarmee je je als zorgverlener zelden populair maakt. Gaat er tijdens de zwangerschap of bevalling iets mis, dan wordt men vaak wél gewezen op (verborgen) gebreken en de bijbehorende risico's. Soms direct na de geboorte, soms bij een hernieuwde kinderwens.
Het is aan u als bijvoorbeeld huisarts, jeugdarts, verloskundige of gynaecoloog om de rol van taxateur op u te nemen en de “bouwtechnische” keuring uit te voeren. Hiermee voldoet u aan uw mededelingsplicht en kaart u bovendien de onderzoeksplicht van de tegenpartij aan. Verwijs voor aanvullend (funderings)onderzoek of ingewikkelde zaken aangaande de omgeving zo nodig naar een medisch specialist. Doet u dit niet, bedenk dan dat u mensen zorg ontneemt en onnodig blootstelt aan (verhoogde) risico’s.
Door gezamenlijk de verantwoordelijkheid voor goede preconceptiezorg te nemen zullen subfertiliteit en zwangerschapsgerelateerde complicaties met de hieraan verbonden emotionele en financiële lasten afnemen. Zowel op korte als op lange termijn zal de gezondheid toenemen en zal de "woningmarkt" floreren met vele gezonde bewoners.
Door: Matthijs van Dijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten