
De Duitse dichter Heinrich Heine zei ooit dat hij, als de wereld verging, naar Nederland zou gaan want daar gebeurde alles vijftig jaar later. Deze uitspraak lijkt ook van toepassing op het anachronistisch fenomeen van de thuisbevalling. Overal in het rijke Westen is een ziekenhuisbevalling de norm en staat de veiligheid van moeder en kind voorop. Men houdt angstvallig rekening met het empirisch gegeven dat elke bevalling onvoorziene risico's met zich meebrengt.
Fraaie statistieken over de veiligheid van de thuisbevalling wekken de indruk, dat dit medisch verantwoord is. De Koninklijke Nederlandse Organisatie van Verloskundigen (KNOV) laat geen kans onbenut te benadrukken hoe goed zelfstandige verloskundigen in staat zijn om de risico's op gecompliceerde bevallingen juist in te schatten.
Bezorgde gynaecologen, die het daar niet mee eens zijn en beter weten, wordt daarbij schaamteloos verweten de volstrekt natuurlijke bevalling te willen medicaliseren. Zwangere vrouwen horen altijd hoe prettig en veilig een thuisbevalling is. Zij zijn zich er zelden van bewust, dat de afgelopen vijf jaar structureel één op de drie vrouwen tijdens een knusse thuisbevalling acuut en met vliegende vaart in een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd moest worden om haar kind uiteindelijk daar ter wereld te brengen. Vaak om bij het kind geboorteschade als gevolg van zuurstofgebrek te voorkomen. Zij realiseren zich waarschijnlijk evenmin, dat de sterfte van kinderen kort voor en na de geboorte in Nederland behoort tot een van de hoogste in Europa.
Een van de hoofdoorzaken is ongetwijfeld dat de risicoselectie van verloskundigen tijdens de zwangerschap zwaar tekortschiet. Volgens het Erasmus Medisch Centrum (EMC) start de bevalling van bijna 30 procent van de vrouwen met een verhoogd risico daardoor toch thuis onder begeleiding van een zelfstandig verloskundige terwijl een ziekenhuisbevalling geïndiceerd is. Het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMCU) publiceerde in 2010 dat bij een thuis ingezette bevalling met een zelfstandig verloskundige het overlijdensrisico van baby's bijna vier maal zo groot was als bij een geplande ziekenhuisbevalling met een gynaecoloog. Iedereen, die de thuisbevalling koste wat kost wil behouden als hoeksteen van onze verloskundige zorg, viel over deze studie heen. Toch bevestigden de resultaten van onafhankelijk onderzoek van de Universiteit in Tilburg in 2013 deze kernbevindingen. Zo veilig en onbezorgd is thuis bevallen niet.
Zelfstandige verloskundigen houden zich ook niet altijd aan de richtlijnen en professionele normen van hun beroepsvereniging. In juni 2013 werd een van hen door het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam (RTA) daarvoor veroordeeld. Onder haar verantwoordelijkheid was onder andere een moeder bijna doodgebloed en een kind kort na de geboorte aan de gevolgen van ernstig zuurstofgebrek overleden. Zij mocht van het RTA haar beroep daarom nooit meer uitoefenen. Op 24 april besloot het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (CTG) in een tussenvonnis echter dat de veroordeelde verloskundige weer gewoon aan de slag kon. Onbegrijpelijk.
Het is de hoogste tijd de bakens te verzetten in de organisatie van onze verloskundige zorg en zorgvuldiger om te gaan met de levens van moeder en kind. Laten we eindelijk de inzake bevallingspathologie beter onderlegde gynaecologen het voortouw geven om te bepalen of een vrouw echt veilig thuis onder leiding van een verloskundige kan bevallen. Het kan levens redden en veel onnodig hartzeer voorkomen. En het is conform de mantra van de KNOV: 'Eerstelijns waar het kan, tweedelijns waar het moet.' Better be safe than sorry!'
Bron: Volkskrant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten