Als coassistenten het gynaecologisch onderzoek niet mogen uitvoeren, ligt de reden daarvoor volgens de studenten voor een belangrijk deel bij de arts die hen begeleidt. Co’s missen hierdoor kansen om het onderzoek onder de knie te krijgen. Loes van den Einden en haar collega’s uit Nijmegen benaderden coassistenten die tussen mei en oktober 2011 startten met hun 8 weken durende coschap obstetrie en gynaecologie in het Radboudumc of geaffilieerde ziekenhuizen. 76 studenten (70% vrouw) noteerden hoe vaak zij gynaecologisch onderzoek mochten doen. Vervolgens namen 18 studenten, die ≥ 5 keer geen onderzoek mochten verrichten, deel aan focusgroepen.
In totaal deden de co’s 2973 keer wel en 2196 keer geen gynaecologisch onderzoek. Het mediane aantal uitgevoerde en geweigerde onderzoeken per student was respectievelijk 30 (bereik: 4-189) en 26 (bereik: 0-120). Deze aantallen waren niet significant verschillend tussen mannelijke en vrouwelijke coassistenten. Alle studenten deden vaker speculumonderzoek dan bimanueel onderzoek. Sommige co’s voerden nooit een bimanueel onderzoek uit.
Geen onderzoek mogen doen was in 11% van de gevallen toe te schrijven aan de patiënt, die weigerde omdat de co een man was of vanwege haar privacy, leeftijd of religie. Bij de overige 89% onderzoeken vonden de coassistenten de rol van de arts overheersend. De arts voerde het onderzoek zelf uit zonder de student erbij te betrekken of gaf argumenten zoals tijdgebrek, een gecompliceerd onderzoek of nervositeit van de patiënt. De studenten vonden het vooral teleurstellend als de arts hen niet bij het onderzoek betrok. Vrouwelijke studenten voelden zich gekrenkt en onzeker als zij geen onderzoek mochten doen, mannen vonden vooral hun dag minder interessant.
Enerzijds willen artsen studenten iets leren, anderzijds moeten zij de autonomie van de patiënt beschermen. Hoe gaan zij hiermee om? De auteurs stellen het perspectief van de arts voor als onderwerp van toekomstig onderzoek.
Bron: NTvG, Academic Medicine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten